متاع
ارسال شده توسط مسعود مسیح تهرانی در 87/3/12:: ساعت 9:0 صبحسلام.
پای درس سوره عبس:
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ «24»
انسان باید به غذاى خویش [و آفرینش آن] بنگرد!
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا «25» ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا «26»
ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، سپس زمین را از هم شکافتیم
فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا «27»
و در آن دانههاى فراوانى رویاندیم
وَعِنَبًا وَقَضْبًا «28» وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا «29» وَحَدَائِقَ غُلْبًا «30» وَفَاکِهَةً وَأَبًّا «31»
و انگور و سبزى بسیار و زیتون و نخل فراوان و باغهاى پردرخت و میوه و چراگاه،
مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ «32»
تا وسیلهاى براى بهرهگیرى شما و چهارپایانتان باشد!
یا علی